lundi 31 mars 2014

O Cluster e Patricia Duarte Piñeiro Santos, xefe do Me Gusta Taller culinario na Vexa Río

O Cluster tem mais uma edição em Botafogo
Neste domingo (30), evento reúne arte, moda, música e gastronomía,
28 de Março de 2014


O Cluster: arte, moda, gastronomia e música no mesmo lugar (Foto: I Hate Flash / Divulgação)


Neste domingo (30), o bairro de Botafogo recebe a sétima edição do evento O Cluster. Trata-se de um espaço multidisciplinar que tem como proposta a troca de experiências entre artistas, marcas, designers, estudantes e o público em geral, a fim de aumentar os canais de distribuição e divulgação da indústria criativa do Rio de Janeiro. O ambiente reúne DJs, workshops, mercado e uma área gastronômica, que teve uma expansão em relação às edições anteriores e terá pratos de novos chefs por até R$ 20.
Entre as novidades desta edição, está um Mercado de Flores, que funcionará dentro de uma Kombi e, além de arranjos, venderá temperos, plantas medicinais e ervas. Para que o público possa se despedir do verão, também haverá uma piscina de plástico disponível para banhos e mergulhos.

Além das marcas independentes que comercializarão seus produtos e grafiteiros preparando painéis e quadros ao vivo, haverá ainda o lançamento de produtos da parceria O Cluster + Stickeria com trabalhos de artistas que participam ou já participaram de edições anteriores.

Para animar o público durante a tarde, os DJ’s residentes do evento Marcello MBGroove (Vinil é Arte), Ícaro dos Santos (Nuvem) e Andrei Yurievitch (Manie Dansante) recebem os DJ’s convidados Marcelinho Da Lua e Karsten John, da Alemanha.

O Cluster acontece das 13h às 21h na Rua das Palmeiras, 35, em Botafogo. A entrada é gratuita. Mais informações no site ou na página do evento no Facebook.


Patricia Duarte Pinheiro dos Santos é a chef do Me Gusta -- Atelier Culinário

Ana Kiro, El abuelo - volvoreta40 (+ lista de reprodución)





Que triste. Que fermoso!

Coñeces Galicia? Aínda dá tempo. Imos?

Vigo Turismo -- eu vivín aí e amei...





Eu vivín aí e amei...

Xuntos! "Aínda que se molle, o galego non encolle"




"Aínda que se molle, o galego non encolle"




"Aínda que se molle, o galego non encolle", berraban os milleiros de persoas que este domingo desafiaron un día de chuvia e frío para manifestarse en Compostela pola lingua propia. Convocados por Queremos Galego, cidadáns chegados de todos os puntos do país volveron saír á rúa solicitar a "derrogación inmediata do decretazo", logo das múltiples sentenzas do TSXG que eliminan o cerne da polémica norma do Goberno da Xunta de Núñez Feijóo, e para amosar o seu rexeitamento á lei Wert, a reforma educativa que deixaría o idioma nunha posición residual. 
Milleiros volveron encher Compostela malia a chuvia e o frío; foi unha nova mostra de dignidade
Pero foi, sobre todo, unha nova manifestación de dignidade e pola dignidade dun idioma galego minorizado e desprazado, nomeadamente no ensino. Unha marcha contra a política lingüística desta Xunta e tamén do Goberno central. "Queremos galego na escola", foi unha das reivindicacións máis escoitadas nunha marcha que, malia o mal tempo, volveu superar as expectativas. Cando a manifestación entraba na zona vella de Compostela, a cola aínda non saíra da Alameda.
"Manda carallo, sen galego e sen traballo", berraron tamén os manifestantes, que mesturaron na marcha a súa indignación polas consecuencias da crise coa reivindicación ante os continuos ataques que está a sufrir a lingua, sobre todo desde a chegada do goberno de Núñez Feijóo á Xunta. "Nas aulas de Galiza, queremos galego", insistían unha e outra vez os asistentes, que só se comezaron a librar da auga ao pouco de chegar á Praza da Quintana, cando co comezo dos discursos parou de chover.
O acto final da marcha pediu a volta ao consenso do Plan Xeral de Normalización
Precisamente, neses discursos mesturouse a reivindicación coas críticas ao Concello de Santiago, que impediu a colocación dun palco para o acto final da marcha de Queremos Galego, unha medida que xa foi denunciada nos tribunais pola plataforma. Así o lembrou Carlos Callón, presidente da Mesa pola Normalización Lingüística e voceiro do colectivo, que recordou tamén a situación de penuria pola que pasa a lingua galega na escola. "O 95% dos centros de Ensino Infantil das cidades non empregan o galego", asegurou.
Antes, Uxía Senlle e Sés amenizaron o acto coa súa música, mentres Luís Iglesias, Pepe Penabade, Marta Dacosta ou Mercedes Queixas repartíanse para ler o manifesto. Nel, reivindicouse a "derrogación de forma inmediata" do decreto do plurilingüismo e reclamouse que o Goberno galego "promulgue unha nova norma que se basee no acordado por unanimidade parlamentar no Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega".
Pachi Vázquez cre "lamentable" que "o principal inimigo do galego sexa o Goberno de Galicia"
Na marcha puidéronse ver representantes de todas as forzas parlamentarias da oposición, así como dos principais sindicatos e organizacións estudantís. Toda a oposición denuncia a política lingüística da Xunta.
Así, o secretario xeral do PSdeG, Pachi Vázquez, considerou “lamentable” que “o principal inimigo do noso sinal de identidade, que é o galego, sexa o Goberno de Galicia”.
O líder dos socialistas galegos considera “incrible" que teñamos que defender o galego "loitando contra o goberno que en teoría estaría encargado de defendelo”. Advertiu que “segue habendo persecución por parte do goberno” contra o galego a pesar da sentenza do TSXG que desbotou as principais medidas do decreto do plurilingüismo aprobado por Feijóo. Por iso, chamou así a “buscar un novo consenso” e instou ao Goberno a “deixar de usar a lingua propia como elemento de confrontación política”.
Jorquera critica que a Xunta "condene o galego á marxinalidade" e Beiras cre que o PP "ten o problema dos colonizados"
Pola súa banda, Francisco Jorquera, voceiro do BNG no Parlamento, criticou que a Xunta "teime en seguir aplicando" o decreto que "condena o galego á marxinalidade no ensino"malia "a opinión contraria da comunidade educativa e da cidadanía". Ademais, o portavoz de AGE, Xosé Manuel Beiras, cualificou os gobernantes do PP de "nazinecios" por crer que "toda a produción da cultura galega desde hai máis de mil anos é unha arte dexeneradora".
Para Beiras, o Goberno de Feijóo ten "o problema dos colonizados" porque manifesta "o seu autoodio e desprezo aos valores do seu pobo". "Eles non forman parte deste pobo, son unha excrecencia que parasita as enerxías deste pobo", engadiu, tras reivindicar que é "a cidadanía quen saca adiante o país mentres eles lle poñen freo". "Axita terán o seu castigo porque non hai que npoda pelexar contra un pobo en pé permanentamente", rematou.


Manifestación de Queremos Galego en Compostela o 27 de xaneiro

Manifestación de Queremos Galego en Compostela o 27 de xaneiro

Manifestación de Queremos Galego en Compostela o 27 de xaneiro

Pachi Vázquez e Caamaño na manifestación de Queremos Galego

Carlos Aymerich e Jorquera, na manifestación de Queremos Galego

A manifestación chegando á Praza da Quintana

Yolanda Díaz, na manifestación de Queremos Galego

Milleiros de persoas enchen a Quintana na manifestación de Queremos Galego

Beiras e Martiño Noriega, na manfestación de Queremos Galego

Manifestación de Queremos Galego en Compostela o 27 de xaneiro

A AGAL, nunha marcha de Queremos Galego

Manifestación de Queremos Galego en Compostela o 27 de xaneiro

Manifestación "pola lingua que nos une"

Milleiros de persoas manifestáronse en Compostela "pola lingua que nos une" nunha marcha convocada por Queremos Galego "contra o decretazo e a Lei Wert".
COA TÚA ACHEGA FAS POSIBLE QUE SIGAMOS PUBLICANDO NOVAS COMA ESTA.

Elementos para unha teoloxía da complexidade

Construíndo unha hermenéutica da complexidade
Jorge Piñeiro, 2005

Por tres séculos , desde Isaac Newton , os científicos describiron o mundo como semellante a unha máquina. Gobernando o mundo estaban os principios de regularidade e orde. Todas as cousas eran a suma das partes; as causas e efectos estaban ligados linearmente , e os sistemas movíanse de xeito determinístico e previsible. Claro que os científicos desde longo tempo estaban atentos aos fenómenos que contradicían a lóxica linear : as formas espirais das chamas de lume, os remuíños en cadeas e as formacións de nubes, por exemplo, non podían ser representadas por simple ecuacións lineares.

O desenvolvemento da teoloxía desde o final do século 20 baseándose en hermenêuticas que tiñan por base as ciencias naturais ea teoría de sistemas suxeriu modelos diferentes para pensar que as cousas ocorren e que a percepción de que a revelación e como consecuencia a comprensión de Deus, da Trindade , da Cristologia , por exemplo, só poden ser comprendidos desde enfoques fundamentalmente non lineais.

Unha hermenéutica da complexidade

O significado da palabra complexidade remite a aquilo que encerra elementos , conxunto de cousas, feitos e circunstancias que teñen nexo entre si. E caos, palabra que sempre aparece cando de discute a complexidade, é entendido como baleiro escuro e ilimitado que precede e propicia a xeración do mundo. Pero , na construción do concepto complexidade para uso hermenêutico , partindo da filoloxía , imos máis fondo na construción dunha definición e vemos complexidade e caos como aqueles comportamentos impresivíseis que aparecen en sistemas rexidos por leis deterministas , o que se debe ao traxe das ecuacións non lineares que rexen a evolución destes sistemas seren moi sensibles a variacións nas súas condicións iniciais , ou sexa, pequenos cambios no valor dun parámetro poden xerar cambios significativos no estado do sistema.

Así, cuestións teolóxicas son practicamente imposíbeis de seren comprendidas nunha visión tradicional de causa- efecto. Pero as dificultades sempre eran atribuídas á imposibilidade de se illar os ruídos externos ao sistema teolóxico, ruídos eses que levaban ás distorsiones de comprensión. Non obstante , o que debe ser visto é que nos sistemas dinámicos , a incerteza eo caos son xerados internamente polo propio sistema , debido á súa non- linearidade e non exclusivamente por factores externos. Ou sexa, a complexidade eo caos poden xurdir de regras simples aplicadas de forma recursiva. A resposta , entón, para cuestións teolóxicas non está na procura de máis información para tratar de atopar unha relación de causa-efecto , pero en entender quqis regras básicas rexen o comportamento do sistema , que tipo de producto existe, de que forma este producto actúa no sistema eo tipo e duración dos ciclos de retro- alimentación.

A razón de tal visión

Parte do que chamamos teoloxía da dinámica non lineal ou teoloxía da complexidade ten por base hermenêuticas como a bioloxía, física, química , economía e socioloxía , onde o caos refírese ás zonas de inestabilidade de fronteira, que se moven entre o equilibrio dun lado, en especial a revelación , ea complexa situación ao azar da vida humana.

En sistemas caóticos non lineais, as conexións entre causa e feito desaparecer pola amplificación de feedbacks que poden transformar febles variacións iniciais en severas consecuencias. O futuro de tales sistemas non é passível de ser plenamente coñecido.

Onde , a importancia dunha teoloxía da complexidade para que se poida mellor comprender a espiritualidade humana e as súas expresións estruturais e organizativos. Estas estruturas son sistemas complexos constituídos por axentes interactivos cunha tendencia aparente para a auto- organización, pois a xente nos mercados relixiosos son adaptativas , de xeito que as normas de comportamento cambian a medida que elas aprenden.

Este mundo non é aquel representado pola metáfora dunha máquina. As cousas son máis que a suma das súas partes; equilibrio é morte; causas son efectos e efectos son causas ; desorde e paradoxo están en todas partes.

Por iso, dicimos que unha teoloxía da complexidade débese ter en conta que

• Na modernidade, a teoloxía foi entendida como un coñecemento de feedback negativo , que fixa doutrinas e dogmas e leva fieis na dirección correcta pola corrección de desviacións do plan trazado. Á luz da teoloxía da complexidade o cadro é máis complicado. A teoloxía moderna, de lectura iluminista , está correcta para as rutinas do vivir diario , pero no que tange a produción creativa de coñecemento teolóxico que responda aos anhelos e necesidades humanas no mundo da alta modernidade , ela se atopa en crise. Os resultados non desexados das súas accións non poden ser Plot porque a estrutura do sistema fai o futuro imposible de ser coñecido. O corolario é que o dogma viable non é algo que é o resultado dun intento previo de un líder visionario, en vez diso, emerxe das múltiples posibilidades lanzadas por varias dinámicas hermenêuticas en colisión coa vida humana. Así, os teólogos deberían pensar como xardineiros, que en vez de intencionarem , deberían traballar posibilidades.

• Na literatura da teoloxía moderna, os teólogos controlaron súas producións desde estruturas e procedementos ordenados. Se iso é todo o que podemos facer nun mundo complexo, a igrexa está destinada a seguir o camiño do Tyrannosaurus rex. O intento de estabilizar o sistema leva a facela incapaz de interactuar co mundo e posibilitar a creación de alternativas futuras.

• Os teólogos modernos enfatizaron que as culturas e os valores compartidos son esenciais para dirixir a igrexa no futuro. En condicións dinámicas , onde o futuro está formado por múltiples e variadas posibilidades, a teoloxía monolítica probabelmente fallará na xeración da creatividade teolóxica necesaria para dotar a igrexa de adecuadas opcións. Por iso, a diversidade de opinións e enfoques é importante. O pensamento único que non comporta distintas visións pode ser un dos máis factores cruciais para a crise de parte da Igrexa no mundo moderno e, en especial , nas últimas décadas do século 20.

Teólogos modernos creron que o éxito da igrexa sería o resultado do mantemento dun equilibrio adaptativo co mundo moderno. Se iso fose verdade, a liberdade da relixiosidade no século 20 debería ser reducida á elección da adaptación correcta ou incorrecta . Pero no mundo de complexidade, os riscos son moito maiores. Primeiro porque equilibrio significa morte, todo o contrario do que pensaba a vella teoloxía. Segundo porque en condicións non estables , o ambiente humano tamén se adapta á igrexa tanto como este a el. As implicacións disto significan que a igrexa non pode culpar o mundo por seus fallos : a igrexa debe ser vertixinosamente libre para crear o seu propio futuro.

O tío e sobriña


Unha tarde en Estocolmo