Sarah Aroeste vive em Manhattan. Ela é compositora e cantora ladina. É uma moderna feminista do rock ladino. Aroeste nasceu e viveu parte de sua vida em Princeton, New Jersey. Suas raízes familiares de origem pertencem à comunidade judia grega de Salônica, que desapareceram durante o holocausto. Em 1927, sua familia construiu uma sinagoga em Salônica, que ainda hoje existe. A familia emigou da Macedônia e da Grécia para os Estados Unidos no começo do século vinte. Sarah Aroeste estudou canto e música clássica no Westminster Choir College e na Universidade de Yale. Frequentou o Institut de Arte Vocal de Israel em 1997, e fez seus primeiros estudos do canto tradicional ladino com Nico Castel.
A la Una
A la Una
A la una yo naci
A las dos m’engrandeci
A las tres tomi amante
A las cuatro me cazi
Alma vida y corason.
Dime nina donde vienes
Que te quero conocer;
Si tu no tienes amante
Yo te hare defender
Alma vida y corason.
Yendome para la guerra
Dos bezos al aire di
El uno es para mi madre
Y el otro para ti.
Alma vida y corason.
(Poesía ladina, autor descoñecido)
(Poesía ladina, autor descoñecido)
Adio Querida
Tu madre cuando te pario,
Y te quitou al mundo,
Corason ella no te dio
Para amar segundo.
Adio, Adio querida,
No quero la vida
Me l’amargates tu.
Va, buxcate otro amor,
Aharva otras puertas,
Aspera otro ardor,
Que para mi sos muerta.
(Poesía ladina, autor descoñecido)
Dous poemas de cantigas tradicionais (preto do séc. XV) en Ladino, a lingua franca dos xudeus ibéricos - considerada de raíz "Ibero-Romance", o Ladino é unha mestura de español e portugués medievais con hebraico. Coa expulsión dos xudeus españois en 1492, o Ladino acompañou o proceso da diáspora e hoxe pode ser atopado mentres lingua viva entre algunhas comunidades xudaicas de Turquía, Marrocos, Grecia, Túnez, Croacia, Bulgaria, Bosnia, Estados Unidos e Israel. En tempos a máis falada das linguas dos xudeus sefarditas, estímase que preto de 160 mil persoas en todo o mundo falen aínda Ladino.
(Poesía ladina, autor descoñecido)
Dous poemas de cantigas tradicionais (preto do séc. XV) en Ladino, a lingua franca dos xudeus ibéricos - considerada de raíz "Ibero-Romance", o Ladino é unha mestura de español e portugués medievais con hebraico. Coa expulsión dos xudeus españois en 1492, o Ladino acompañou o proceso da diáspora e hoxe pode ser atopado mentres lingua viva entre algunhas comunidades xudaicas de Turquía, Marrocos, Grecia, Túnez, Croacia, Bulgaria, Bosnia, Estados Unidos e Israel. En tempos a máis falada das linguas dos xudeus sefarditas, estímase que preto de 160 mil persoas en todo o mundo falen aínda Ladino.
